Quality time at Bikaner!

Mijn vijfde en eveneens laatste dag in Bikaner.

Na een 'normale' busrit van zo'n 12 uur bereikte ik deze woestijnstad nabij de grens met Pakistan. Het was nog vroeg in de ochtend, dus besloot ik nog even een paar uur slaap mee te pakken in een echt bed. Nogmaals: slapen in een bus is niet ideaal in India.
Ik maakte vervolgens kennis met de eigenaren, Bilal en Sandy, van het guest house en zij namen mij mee op sleeptouw. Het betreffen twee jongens van mijn leeftijd. Eveneens maakte ik kennis met Dennis, een Deense Dog pup. Een druk maar lief beestje. De eigenaren wisten mij te melden dat Bikaner niet populair is onder de toeristen. Er wordt dan ook weinig over gescheven in de reisgidsen. Dit wist ik al, maar toch besloot ik deze stad op te nemen in mijn reisplan. En wat heb ik hier zo geen spijt van!

Per motor gingen we naar het oude centrum. Daar aangekomen werd ik verliefd op wat ik zag. Alsof je over een filmset liep. Het werd mij eveneens duidelijk dat dit geen toeristische plek is. Zonder het in het begin door te hebben was ik weer een attractie geworden. Mensen keken om, mij na, vergaten totaal wat men op dat moment aan het doen was, zolang men mij maar aan kon staren. Geweldig. Het viel eveneens op dat niemand zich op mij wierp om hun winkel te bezoeken. Iedereen bleef gewoon relaxt zitten voor hun winkeltje. Wat was dat fijn. Dit was wel anders op iedere andere plek die ik bezocht heb in India. Ineens was ik in het 'echte' India.
De bouwstijl is prachtig. Het heeft een invloed van de Franse stijl uit de jaren '20. Geen wonder dat ik verliefd werd. De foto's liegen er niet om.
Zo bracht ik de dagen door in het oude centrum. Chai hier, lunch daar. Op een gegeven moment gingen wij langs een 'snoepwinkel'. Het is gewoon een suk muur dat is uitgehakt en men noemt een winkel. Daar moest ik toch echt alle stukken snoep proberen van de eigenaar. Het is ook wel bekend als baklava. In ieder dorp en stad heb ik het geproefd, maar deze winkel heeft zonder meer gewonnen. Wat een heerlijkheid. En ja, ik zit niet snel vol, maar na een stuk voelde ik het zelfs al. Toch heb ik netjes tien stukken weggekregen. Vervolgens wilde ik alleen nog maar vredig sterven. Over 'sterven' gesproken. Op den duur werd het normaal dat we met z'n drieen op een motor gingen toeren. Ja, waarom ook niet? Het was wennen, maar het voelde als snel als normaal. Of ik zin had om te rijden? Nee, bedankt. Ik zit prima achterop. Mijn baard begon toch ietwat lang te worden. Zodoende heb ik deze laten bijwerken bij de plaatselijke kapsalon.
Die avond maakte ik kennis met twee stelletjes uit de Verenigde Staten. Met hen heb ik genoten een heerlijk buffet, de nodige biertjes gedaan en gepraat over de toch wel opmerkelijke Amerikaanse politiek vandaag de dag. Denk hierbij aan Donald Trump. Ik op mijn beurt kon hen alles vertellen over de toestroom van vluchtelingen in Europa. Na hen heb ik geen enkele toerist meer gezien in Bikaner.

Vandaag ben ik met Bilal en Sandy naar een paleis geweest. De prins is een vriend van hen. Ja hoor, dacht ik. Tot wij bij het paleis aankwamen en ik de prins in kwestie heb mogen ontmoeten. Een prins is 'slechts' een titel hier, maar het paleis bewees dat deze prins geld genoeg heeft. We hebben daar enige tijd gerelaxt en besloten toen weer terug naar het guest house te gaan. 'Heeft gerelaxt met een prins in India, check'.

Het is grappig dat iedereen in India ziet dat ik uit India kom. Doorgaans hoorde ik Nederland nog wel eens dat ik trekken van een ander oord heb, een mix van ben c.q. kan zijn. Goed, dat kan. Ik ging er zelf ook in geloven. Totdat ik hier het keiharde bewijs meedere malen per dag hoor. Ik ben dus echt iemand uit India. Een volbloed.

Vanavond reis ik per trein door (weer terug) naar New Delih. De plek waar mijn reis begonnen is. In New Delhi sluit ik deze onvergeetelijke - ja, nu al - reis af. Er resteren mij nog drie dagen in die hectische stad. Meer dan genoeg. Ergens zie ik er een klein beetje tegenop om weer naar die hectiek terug te gaan. Dit hoor ik overigens iedere backpacker zeggen die weer 'even' teruggaat naar New Delhi. Maar ach, komt goed!

Tot later he!