Het mooie zuiden

Even terugblikken. Zaterdag 1 oktober heb ik mijn backpack weer in mijn armen kunnen sluiten. Hij arriveerde weliswaar 2 uur later dan afgesproken, maar ach. Men is niet stipt in India, daarnaast kwam men op de scooter. Met de auto is het 1,5 uur van het vliegveld naar Anjuna, de plek waar ik verblijf in Goa. Geen wonder dat men later was. Na een donderpreek te hebben gegeven mocht hij daarna zijn rust gaan pakken in de hut waarin ik verblijf. Hij houdt zich wel koest wil hij volgend jaar mee naar Zuid-Amerika. Dus...
Zondag 2 oktober was de geboortedag van Ghandi. Dit hield tevens in dat het 'dry-day' was. Voor 24 uur is er geen alcohol te verkrijgen. Ietwat verdrietig begonnen we aan die dag. Maar wat bleek: Goa schenkt gewoon alcohol! We hebben heel de dag en avond vertoeft in een strandtent.
Een reisplan heb ik niet zozeer gemaakt, ik wil het avontuur aangaan en kijken waar het me brengt. Maar het zuiden is wel degelijk anders dan het noorden. Er zijn veelal adembenemende stranden, maar daarvoor ben ik niet naar het zuiden gekomen. Genoeg tijd om op zo'n strand te relaxen. Te beseffen dat ik het mooiste strand van India nog moet gaan ontdekken. Deze bevindt zich rondom de Andaman eilanden. Je kunt bij Havelock eiland, het eiland dat ik wil bezoeken, zwemmen met olifanten. Duidelijk een must do!
Vanaf Goa besloot ik door te vliegen naar Chennai - hier zou ik pas aan het eind van mijn reis belanden. Vanaf daar wil ik langs de kust richting het zuidelijkste puntje van India.

Vertoeven in Goa is relaxt. En wat men meldt over dit gebied is waar: drank, drugs en feesten in overvloed - op 'dry-day' na dan. Toch vind ik het genoeg voor nu en ben ik er klaar voor om door te reizen. De muggen zijn overigens groot hier, niet normaal. En ze zijn overal! Vooralsnog heb ik geen bezoek gehad van een king cobra (of een krait), de kans hierop is namelijk aanwezig.
Gedurende mijn verblijf in Anjuna heb ik een scooter in mijn bezit gehad. Het ideale transportmiddel hier. Ik vond op een dag een lang en open stuk weg en was ik stiekem toch wel benieuwd wat de maximale snelheid is. Toen ik rond de 90 km per uur reed liet ik het gas toch maar los. Draag geen helm dus vallen is een no go!

Aangekomen in Chennai leerde ik Elena, Jennifer, Maria en Pia kennen. Duitse en Spaanse meiden. De avond brachten we door met biertjes op het dakterras. Elena, Maria en Pia besloten de dag daarop naar Auroville door te reizen, Jennifer en ik besloten nog een dag langer in Chennai te blijven en hen vervolgens achterna te reizen. We hebben een prima dag gehad. Jennifer wilde Indiaase kleding hebben. Zodoende hebben we vele uren rondgeslenterd door de stad. Mooie gebeurtenis: mijn slippers zijn gejat in een tempel. Goed verhaal. In een tempel... Maar ach, binnen no-time had ik nieuwe aangeschaft voor een euro.

Momenteel zijn we in Auroville, een plekje dichtbij Pondicherry. We zijn hier door een local met de auto heengebracht. Geen kosten aan verbonden. Het was een blijkt van de Indiaanse gastvrijheid. Jennifer kende hem al, evenals zijn gezin. Ze app'te hem om advies hoe we in Auroville kunnen komen. Zijn antwoord: ik breng jullie kosteloos daarheen. Het betrof een autorit van 3 uur. We zitten middenin de jungle. Prima plek om te relaxen. Er geldt hier een regel dat alcohol drinken niet is toegestaan. Na enig doorvragen bij het guest house mag het wel op het dakterras maar niet op het terras beneden. Dit heeft te maken met het feit dat men het dan vanaf de weg ziet. Na dit verhaal ben ik direct achterop de motor van een local bier gaan kopen. Want een koel biertje is gewenst met deze temperaturen.
Morgenochtend gaan we mediteren in een gouden tempel. Jennifer heeft me overgehaald. Maar prima, laten we lekker zen gaan worden!

Het reizen gaat snel. Ben er nog niet eens een week en we zijn nu al dichtbij het zuidelijkste puntje. Ik moet dus tijd gaan rekken, haha. Maar dit is heel niet erg. Genoeg plekken nog om hier te gaan ontdekken, de laatste week wacht me nog een avontuur op het paradijs men noemt de Andaman eilanden.

Tot later hè!