Het is bijna zover!

Het komt dichtbij, heel dichtbij. Vandaag over een week bevind ik mij in mijn geboorteland. Mijn laatste drie werkdagen zijn ingegaan. Aankomende donderdagochtend begint officieel mijn vakantie. Hoef ik mij gedurende 5 weken niet bezig te houden met de forensische psychiatrie c.q. de hulpverlening. Althans, daar ga ik van uit...

Veelal wordt mij de vraag gesteld hoe ik mij voel. Wat het met mij doet dat ik (eindelijk) deze reis aanga. Om eerlijk te zijn doet het nog niets. Naja, dat is niet helemaal waar. Sinds gisterenavond begint het iets te doen, heb ik een gevoel gehad dat ik nog niet kende. Dat dit voorheen niet ten tonele kwam, dat heeft alles te maken met het feit dat mijn werk dusdanig hectisch was dat ik simpelweg mijn hoofd niet bij India kon hebben. Op zich ook fijn. Zodoende kon ik werk en privé gescheiden houden. Tussendoor was ik bezig met de aanschaf van spullen en regelzaken voor mijn reis, maar toch had mijn werk de hoogste prioriteit omdat er van alles gebeurde. Doorgaans is de hulpverlening prima te doen gedurende de zomervakantie. Geloof me, dit keer heeft het tegendeel zich bewezen. Een burn-out lag dan ook op de loer. Gelukkig heb ik deze weten te voorkomen.
Gisteren was ik bij Sasja. Een vriendinnetje dat al menig jaar onderdeel van mijn leven is. De nodige wijntjes zijn gedaan en toen kwam het moment van afscheid. Toen pas kwam er een gevoel binnen dat ik nog niet eerder gevoel heb. ''Nou, tot over 1,5 maand weer...'' Een aantal knuffels en dat was het - het moment van daadwerkelijk weggaan had overigens wel de nodige uitstel. Normaliter is het elkaar een goede reis wensen. Wetende dat diegene een leuk en spannend avontuur aangaat. Dat is nu ook zo, maar heeft het ook een andere kant. Het is nog een ongrijpbaar avontuur. Niet wetende wat deze reis brengen zal. Wat het met mij zal doen als persoon. Dat maakt het voor mij dat ik tot vandaag de dag een blanco gevoel heb. Een gevoel waar ik mij overigens prima bij voel.
Bij dezen wil ik Anke even voorzien van credits (ja lieverd, je leest het goed: iets aardigs over jou). We hebben elkaar de laatste tijd veel gezien en het vaak over India gehad. Goede gesprekken, waarvoor dank! Om niet te vergeten dat je voor de eerste keer 'Slumdog Millionaire' gezien hebt. Deze film heeft na het zien ineens meer impact dan de eerste keer dat ik hem gezien heb.

Mijn backpack heb ik zo goed als kan al ingepakt. Het betreft nog een drukke week, op de valreep inpakken wil ik toch eens een keer voorkomen. Een paar dagen werken, iedere avond afspreken met vrienden, borrels en een uit etentje, de nodige keren nog hardlopen met Milet en zaterdag nog even eigenwijs dansjes en drankjes doen tijdens Smeerboel festival. De dag daarna vroeg op om richting Schiphol te gaan. Mag ik dat ene woord alsjeblieft gebruiken? Ja, ik ga het doen: yolo!

Tot in India!